poprawiać

poprawiać
poprawiać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, poprawiaćam, poprawiaća, poprawiaćają, poprawiaćany {{/stl_8}}– poprawić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, poprawiaćwię, poprawiaćwi, poprawiaćwiony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przywracać właściwą, uporządkowaną postać; wyrównywać, wygładzać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawiać uczesanie. Poprawić pościel. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czynić lepszym, doskonalszym, szlachetniejszym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawiać warunki materialne bezrobotnych. Poprawiać ustawę podatkową. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'reperować rzecz zepsutą, uszkodzoną': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawiać ogrodzenie. Poprawić źle skrojoną marynarkę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'usuwać błędy gramatyczne, stylistyczne itp. z tekstów pisanych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawić tekst maszynopisu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zwracać komuś uwagę na popełnione przez niego błędy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawić błędną wymowę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_8}}zwykle dk {{/stl_8}}{{stl_7}}'powtarzać jakąś czynność, zwłaszcza uderzenie, strzał, dla osiągnięcia lepszego skutku': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uderzył go pięścią w głowę i jeszcze poprawił. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • poprawiać się – poprawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wygodniej siadać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poprawił się w fotelu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} usuwać błędy, potknięcia w wypowiedzi, powtarzając …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poprawić — dk VIa, poprawićwię, poprawićwisz, poprawićpraw, poprawićwił, poprawićwiony poprawiać ndk I, poprawićam, poprawićasz, poprawićają, poprawićaj, poprawićał, poprawićany 1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć,… …   Słownik języka polskiego

  • korygować — ndk IV, korygowaćguję, korygowaćgujesz, korygowaćguj, korygowaćował, korygowaćowany 1. «poprawiać co według określonych zasad; usuwać niedokładności, braki» Korygować prace zespołu. Korygować czyjeś błędy. Korygować swoje postępowanie. ∆ farm.… …   Słownik języka polskiego

  • polepszać — ndk I, polepszaćam, polepszaćasz, polepszaćają, polepszaćaj, polepszaćał, polepszaćany polepszyć dk VIb, polepszaćszę, polepszaćszysz, polepszaćlepsz, polepszaćszył, polepszaćszony «zmieniać na lepsze, poprawiać, ulepszać» Polepszać warunki… …   Słownik języka polskiego

  • korygować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, korygowaćguję, korygowaćguje, korygowaćany {{/stl 8}}– skorygować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poprawiać, usuwać błędy, niedokładności, braki;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • aromatyzować — ndk IV, aromatyzowaćzuję, aromatyzowaćzujesz, aromatyzowaćzuj, aromatyzowaćował, aromatyzowaćowany «nadawać czemuś aromat, nasycać coś aromatem, wzmacniać aromat czegoś; w szczególności: poprawiać, uatrakcyjniać smak, zapach artykułów… …   Słownik języka polskiego

  • asenizować — ndk IV, asenizowaćzuję, asenizowaćzujesz, asenizowaćzuj, asenizowaćował, asenizowaćowany 1. «dokonywać asenizacji, usuwać nieczystości z jakiegoś terenu» Asenizować rejon, blok mieszkalny. 2. przestarz. «poprawiać na jakimś terenie warunki… …   Słownik języka polskiego

  • ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

  • cyzelować — ndk IV, cyzelowaćluję, cyzelowaćlujesz, cyzelowaćluj, cyzelowaćował, cyzelowaćowany «ręcznie lub mechanicznie gładzić i wykańczać metalowe odlewy rzeźb i wyrobów rzemiosła artystycznego oraz kute wyroby złotnicze w celu usunięcia nierówności lub… …   Słownik języka polskiego

  • ćwiczenie — n I 1. rzecz. od ćwiczyć. 2. lm D. ćwiczenieeń częściej w lm «czynność wykonywana i powtarzana dla wprawy, w celu opanowania jakiejś umiejętności, nabycia sprawności w jakiejś dziedzinie» Ćwiczenia gimnastyczne. Ćwiczenia wojskowe. Ćwiczenia jogi …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”